فضیلت

[="Black"]بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و ادب و احترام خدمت تمام دوستان گرامی

در این تاپیک قصد داریم جایگاه حضرت علی (ع) را از زبان اندیشمندان و علمای ادیان و مکاتب مختلف بیان کنیم.

با ما همراه باشید.

و من الله توفیق:Gol:.[/]

[="Black"]بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و ادب و احترام خدمت دوستان گرامی

در این تاپیک قصد دارم یعنی قصد داریم جایگاه حضرت علی (ع) را از دیدگاه پیغمبر اسلام (ص) بیان کنیم.

با ما همراه باشید.

و من الله توفیق:Gol:.[/]

(1) 16- ابن عباس روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در حالى كه يارانش از فضيلت ماه شعبان سخن مى‏گفتند فرمود:

ماه شريفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى كه حامل عرشند آن را بزرگ مى‏دارند و حقّش را مى‏شناسند، و آن ماهى است كه در آن روزيهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى‏شوند، و بهشت، زينت و آراسته مى‏گردد،

و به اين جهت نامش را شعبان گذاشتند كه روزيهاى مؤمنان در آن تقسيم مى‏شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه‏اى هفتاد برابر مى‏شود، و سيئه (از نامه اعمال) پاك و گناهان آمرزيده مى‏گردد، و عمل نيك، مورد قبول قرار مى‏گيرد.

پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى‏كند و از عرش خويش به روزه‏داران و عبادت‏كنندگان خود نظرى مى‏افكند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى‏كند.

در اين هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السّلام از جا برخاست و عرض كرد: پدر و مادرم بفدايت اى رسول خدا! فضايل اين ماه را بيشتر بيان كنيد، تا ميل به روزه گرفتن و عبادت كردن در اين ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‏زنده‏دارى بپردازيم.

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى‏نويسد، و هر حسنه‏اى برابر با (ثواب) يك سال عبادت است.

و هر كس دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، گناهانى كه باعث نابودى اويند، آمرزيده مى‏شوند.
و هر كس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و ياقوت براى او بالا برده خواهد شد.
و هر كس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، در روزى او گشايش حاصل مى‏شود.
و هر كس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مى‏دهد.
و هر كس شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى‏سازد.
و هر كس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و دستيارانش و وسوسه‏ها و اشارات وسوسه انگيز وى در امان مى‏ماند.
و هر كس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد از دنيا رحلت نمى‏كند مگر آنكه از آب حوضهاى قدس سيراب شود.
و هر كس نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد منكر و نكير به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.
و هر كس ده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى‏دهد.
و هر كس يازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، يازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى‏شود.
و هر كس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زيارت مى‏كنند تا زمانى كه در صور بدمند.
و هر كس سيزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى‏كنند.
و هر كس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پايان و درندگان حتّى ماهيان درياها الهام مى‏شود كه براى او طلب آمرزش كنند.
و هر كس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، پروردگار عزيز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: به عزّتم قسم كه تو را در آتش نمى‏سوزانم.
و هر كس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش براى او خاموش مى‏شود.
و هر كس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.
و هر كس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى‏گردد.
و هر كس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار قصر از درّ و ياقوت در بهشت به وى عطا مى‏شود.
و هر كس بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوريان بهشتى را به‏ همسرى او درآورند.
و هر كس بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى‏گويند و بالهاى خويش را بر بدن او مى‏سايند.
و هر كس بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى‏پوشانند.
و هر كس بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بيرون آمدن از قبر، مركبى از نور براى او آماده مى‏كنند، و او بر آن مركب نور سوار مى‏شود و بسوى بهشت به پرواز در مى‏آيد.
و هر كس بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، اختيار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحيد به او كرامت مى‏شود.
و هر كس بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، امان بيزارى از نفاق به او داده مى‏شود.
و هر كس بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنايت مى‏فرمايد.
و هر كس بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنّم صادر مى‏كند.
و هر كس بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، چهره‏اى نورانى و شاد پيدا مى‏كند.
و هر كس بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (مقام و منزلت ناشى از خشنودى پروردگار بزرگ را كه بزرگترين پاداشهاست به دست مى‏آورد.
و هر كس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل او را از پيشگاه عرش مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: اى مرد! عمل خود را از سر گير، و از نو شروع به كار كن، زيرا گناهان گذشته تو همه آمرزيده شد، و اين گفته پروردگار عالميان است كه: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره‏هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بيابان و به شماره روزهاى دنيا باشد، من همه آنها را آمرزيدم، و انجام اين كار در ازاى روزه‏دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نيست.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61

بسمه تعالی

شایسته است که در ابتدای گفتارمان،کلام را از یکی از اسطوره های صبر در قرآن شروع کنیم:

صبر ایوب علیه السلام

نام یا سرگذشت حضرت ایوب (علیه السلام) در چندین سوره از قرآن آمده است: در سوره نساء آیه 163، در سوره انعام آیه 84 تنها به ذكر نام او در ردیف پیامبران دیگر اكتفاء شده كه مقام نبوت او را تثبیت و تبیین مى كند، بر خلاف تورات كنونى كه او را در زمره پیامبران نشمرده بلكه بنده اى متمكن و نیكوكار داراى اموال و فرزندان بسیار مى داند. در سوره انبیاء آیات 83 و 84 توضیح كوتاهى در باره زندگى او آمده، و در آیات " سوره ص" مشروحتر از هر جاى دیگر قرآن شرح حال او ضمن چهار آیه بیان شده است. " ایوب" سرگذشتى غم انگیز، و در عین حال پرشكوه و با ابهت دارد، صبر و شكیبایى او مخصوصا در برابر حوادث ناگوار عجیب بود، به گونه اى كه" صبر ایوب" یك ضرب المثل قدیمى است.

شرح این ماجرا در قرآن نیامده، ولى در كتب معروف حدیث و در تفاسیر ماجرا به این صورت نقل شده است: شخصی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: " بلائى كه دامنگیر ایوب شد براى چه بود؟". حضرت پاسخى فرمودند كه خلاصه اش چنین است: بلائى كه بر ایوب وارد شد به خاطر این نبود كه كفران نعمتى كرده باشد، بلكه به عكس به خاطر شكر نعمت بود كه ابلیس بر او حسد برد و به پیشگاه خدا عرضه داشت اگر او اینهمه شكر نعمت تو را بجا آورد، به خاطر آنست كه زندگى وسیع و مرفهى به او داده اى، و اگر مواهب مادى دنیا را از او بگیرى هرگز شكر تو را بجا نخواهد آورد.مرا بر دنیاى او مسلط كن تا معلوم شود كه مطلب همین است. خداوند براى اینكه این ماجرا سندى براى همه رهروان راه حق باشد، به شیطان این اجازه را داد، او آمد و اموال و فرزندان ایوب را یكى پس از دیگرى از میان برداشت، ولى این حوادث دردناك نه تنها از شكر ایوب نكاست بلكه شكر او افزون شد! شیطان از خدا خواست بر زراعت و گوسفندان او مسلط شود، این اجازه به او داده شد و او تمامى آن زراعت را آتش زد و گوسفندان را از بین برد، باز هم حمد و شكر ایوب افزون شد. سرانجام شیطان از خدا خواست كه بر بدن ایوب مسلط گردد و سبب بیمارى شدید او شود، و این چنین شد، به طورى كه از شدت بیمارى و جراحت قادر به حركت نبود، بى آنكه كمترین خللى در عقل و درك او پیدا شود. خلاصه، نعمتها یكى بعد از دیگرى از ایوب گرفته مى شد، ولى به موازات آن مقام شكر او بالا مى رفت. تا اینكه جمعى از رهبانها به دیدن او آمدند و گفتند: بگو ببینیم تو چه گناه بزرگى كرده اى كه این چنین مبتلا شده اى؟ (و به این ترتیب شماتت این و آن آغاز شد و این امر بر ایوب سخت گران آمد) ایوب گفت: به عزت پروردگارم سوگند كه من هیچ لقمه غذایى نخوردم مگر اینكه یتیم و ضعیفى بر سر سفره با من نشسته بود، و هیچ طاعت الهى پیش نیامد مگر اینكه سختترین برنامه آن را انتخاب نمودم. در این هنگام بود كه ایوب از عهده تمامى امتحانات در مقام شكیبایى و شكرگزارى برآمده بود، زبان به مناجات و دعا گشود و حل مشكلات خود را با تعبیرى بسیار مؤدبانه و خالى از هر گونه شكایت از خدا خواست. چنانچه در آیه 83 سوره مبارکه انبیاء آمده است: " به یاد آور ایوب را هنگامى كه پروردگار خود را خواند و عرضه داشت ناراحتى و درد و بیمارى و مشكلات و گرفتارى به من روى آورده است، و تو مهربان ترین مهربانانی" (و أیوب إذ نادى ربه أنی مسنی الضر و أنت أرحم الراحمین).

" ضر" (بر وزن حر) به هر گونه بدى و ناراحتى كه به روح و جان یا جسم انسان برسد، و همچنین نقص عضو، از بین رفتن مال، مرگ عزیزان، پایمال شدن حیثیت، و مانند آن گفته مى شود، چنانچه ایوب گرفتار بسیارى از این ناراحتیها شد. در بعضى از روایات غیر معتبر مى خوانیم كه بر اثر بیمارى شدید بدن ایوب آن چنان عفونت یافته بود كه مردم نمى توانستند به او نزدیك شوند، ولى این معنى صریحا در روایاتى كه از طرق اهل بیت (علیه السلام) به ما رسیده نفى شده است دلیل عقل نیز بر همین مطلب دلالت مى كند چرا كه اگر پیامبر، حالت یا صفتى نفرت انگیز داشته باشد با برنامه رسالت او سازگار نیست، او باید چنان باشد كه همه مردم بتوانند به خوبى با او تماس پیدا كنند و كلمات حق را بشنوند، پیامبر همیشه جاذبه دارد.

ایوب همانند سایر پیامبران به هنگام دعا براى رفع این مشكلات طاقت فرسا نهایت ادب را در پیشگاه خدا به كار مى برد، حتى تعبیرى كه بوى شكایت بدهد نمى كند، تنها مى گوید: من گرفتار مشكلاتى شده ام و تو ارحم الراحمین هستى، حتى نمى گوید مشكلم را برطرف فرما زیرا مى داند او بزرگ است و رسم بزرگى را مى داند. و در آیه 41 سوره مبارکه (ص) این چنین آمده است: " بنده ما ایوب را بیاد آور هنگامى كه پروردگارش را خواند و عرض كرد: " شیطان مرا به رنج و عذاب افكنده" (و اذكر عبدنا أیوب إذ نادى ربه أنی مسنی الشیطان بنصب و عذاب). " نصب" (بر وزن عسر) و" نصب" (بر وزن حسد) هر دو به معنى بلا و شر است. از این آیه اولا مقام والاى ایوب در پیشگاه خدا به عنوان" عبدنا" (بنده ما) به خوبى استفاده مى شود، ثانیا اشاره سربسته اى است به گرفتاریهاى شدید و طاقتفرسا و درد و رنج فراوان ایوب.

بعضى از مفسران بزرگ احتمال داده اند كه رنج و آزار شیطان نسبت به ایوب از ناحیه وسوسه هاى مختلف او بود، گاه مى گفت: بیمارى تو طولانى شده، خدایت تو را فراموش كرده! گاه مى گفت: چه نعمتهاى عظیمى داشتى؟ چه سلامت و قدرت و قوتى؟ همه را از تو گرفت، باز هم شكر او را بجا مى آورى؟! شاید این تفسیر به خاطر آن باشد كه تسلط شیطان را بر پیامبرى همچون ایوب و بر جان و مال و فرزندش بعید دانسته اند، اما با توجه به اینكه این سلطه اولا به فرمان خدا بوده، و ثانیا محدود و موقتى بوده و ثالثا براى آزمایش این پیامبر بزرگ و ترفیع درجه او صورت گرفته، مشكلى ایجاد نمى كند. به هر حال، مى گویند: ناراحتى و رنج و بیمارى او هفت سال و به روایتى هیجده سال طول كشید و كار بجایى رسید كه حتى نزدیكترین یاران و اصحابش او را ترك گفتند، تنها همسرش بود كه در وفادارى نسبت به ایوب استقامت به خرج داد. و این خود شاهدى است بر وفادارى بعضى از همسران! اما در میان تمام ناراحتى ها و رنجها آنچه بیشتر روح ایوب را آزار مى داد مساله شماتت دشمنان بود، چنانچه در حدیثى مى خوانیم: بعد از آنكه ایوب سلامت خود را بازیافت و درهاى رحمت الهى به روى او گشوده شد از او سؤال كردند بدترین درد و رنج تو چه بود؟گفت شماتت دشمنان!.

خداوند در آیه 84 سوره انبیاء مى گوید: " به دنبال این دعاى ایوب، خواسته اش را اجابت كردیم و رنج و ناراحتى او را برطرف ساختیم" (فاستجبنا له فكشفنا ما به من ضر) ... " تا رحمتى از ناحیه ما بر آنها باشد و هم یادآورى و تذكرى براى عبادت كنندگان پروردگار" (رحمة من عندنا و ذكرى للعابدین). تا مسلمانان بدانند مشكلات هر قدر زیاد باشد و گرفتاریها هر قدر فراوان دشمنان هر قدر فشرده باشند و نیروهاشان متراكم باز با گوشه اى از لطف پروردگار همه اینها برطرف شدنى است، نه تنها زیانها جبران مى شود بلكه گاهى خداوند به عنوان پاداش صابران با استقامت همانند آنچه از دست رفته نیز بر آن مى افزاید و این درسى است براى همه مسلمانان مخصوصا مسلمانانى كه به هنگام نزول این آیات سخت در محاصره دشمن و انبوه مشكلات قرار داشتند. در این هنگام درهاى رحمت الهى گشوده شد، مشكلات به سرعت برطرف گشت و نعمتهاى الهى افزونتر از آنچه بود به او رو آورد. در آیات 42 تا 44 سوره مبارکه ص، به نحوه برطرف شدن مشکلات او اشاره شده است .فرمان رحمت خدا از اینجا آغاز شد كه به او دستور داد" پاى خود را بر زمین بكوب، چشمه آبى مى جوشد كه هم خنك است براى شستشوى تنت، و هم گواراست براى نوشیدن" (اركض برجلك هذا مغتسل بارد و شراب). " اركض" از ماده" ركض" (بر وزن مكث) به معنى كوبیدن پا بر زمین، و گاه به معنى دویدن آمده است، و در اینجا به معنى اول است. همان خداوندى كه چشمه زمزم را در آن بیابان خشك و سوزان از زیر پاشنه پاى اسماعیل شیرخوار بیرون آورد، و همان خداوندى كه هر حركت و هر سكونى، هر نعمت و هر موهبتى، از ناحیه اوست، این فرمان را نیز در مورد ایوب صادر كرد، چشمه آب جوشیدن گرفت چشمه اى خنك و گوارا و شفابخش از بیماریهاى" برون" و" درون".